ಅಮ್ಮನೇ ದೈವ

ಸಂದರ್ಭಕ್ಕೆ ಪದ್ಯ-೧
ಸಂದರ್ಭ:
||೧||- ಒಬ್ಬ ಹುಡುಗ, ಅವನಿಗೆ ಅಪ್ಪ ಇಲ್ಲ ಅಮ್ಮನೇ ಎಲ್ಲಾ ಆಗಿರುವುದು.
||೨||- ಅಮ್ಮ ಅವನನ್ನು ಕಷ್ಟಪಟ್ಟು ಸಾಕಿ ಬೆಳೆಸೋದು.
||೩||- ಅವನು ಪೇಟೆಗೆ ಹೋಗಿ ಹಾಳಾಗೋದು.
||೪||- ಮಾಡಿದ ತಪ್ಪರಿದು ಅವನು ಮರಳಿ ಅಮ್ಮನ ಬಳಿ ಬರುವುದು.

ನಗುವ ವಯಸ್ಸಿನಲ್ಲೇ ಅಳುವಂಥಾಯಿತು ನಾನು ಅಪ್ಪನ ನೆನೆದು,
ಅಳಬೇಡ ಕಂದ ನಾನಿರುವೆ ಎಂದು ಕಣ್ಣೀರ ಒರೆಸಿದಳು ಹೆತ್ತ ಕರುಳು.
ಅಪ್ಪ ಅಮ್ಮ ಎಲ್ಲವೂ ಅಮ್ಮನೇ ಆಗಿರಲು ನಗುವೆನು ಅಮ್ಮನ ನೆನೆದು,
ಆಡುತ, ನಲಿಯುತ ತಿಳಿದೆನು ನನಗಾಶ್ರಯವೇ ಅಮ್ಮನ ನೆರಳು. ||೧||

ನಾನು ಓದಿ ಬೆಳೆದು ದೊಡ್ಡವನಾಗಿ ಒಳ್ಳೆಯ ಮನುಷ್ಯ ಆಗಬೇಕೆಂಬುದು ನಮ್ಮಮ್ಮನ ಆಶಯ,
ಅದರಂತೆ ಅವಳಿಗೆ ಕಷ್ಟವಾದರು ನನಗೆ ಇಷ್ಟವಾಗುವಂತೆ ಮುದ್ದಾಡಿ ಬೆಳೆಸಿದಳು.
ಎಷ್ಟೋ ಸಲ ಅವಳಿಗೆ ಹಸಿವಿದ್ದರು ಲೆಕ್ಕಿಸದೆ ನನ್ನ ಹಸಿವು ನೀಗಿಸಿದ ತಾಯಿಯೇ ಕರುಣಾಮಯ,
ನನ್ನ ಇಷ್ಟ ಕಷ್ಟ ಎಲ್ಲವನ್ನು ತಿಳಿದು ಸಾಕಿ ಸಲಹಿ ನಡೆಸಿದಳು ಹಿಡಿದು ಬೆರಳು. ||೨||

ಕೆಲವು ಕಾಲ ಊರಲ್ಲೇ ಓದಿ ಮುಂದಕ್ಕೆ ಓದಲು ಪೇಟೆಗೆ ಹೋಗಬೇಕಾಯಿತು,
ಅಮ್ಮನ ಬಿಟ್ಟು ಹೋಗಲು ಮನಸ್ಸಿಲ್ಲದಿದ್ದರು ಹೋಗುವುದೇ ಅನಿವಾರ್ಯ.
ಪೇಟೆಯಲ್ಲಿ ಪ್ರೇಮದ ಚಕ್ರವ್ಯೂಹಕ್ಕೆ ಸಿಲುಕಿ ಕೊನೆಗೆ ಮೋಸ ಹೋಗುವಂತಾಯಿತು,
ಅಲ್ಲದೆ ದುಶ್ಚಟಗಳ ಸಹವಾಸದಿಂದ ಓದಲು ಆಗದೇ ಬದುಕಲು ಆಗದೇ ಮರೆತ್ತಿದೆ ಧ್ಯೇಯ. ||೩||

ಬದುಕಲ್ಲಿ ಇನ್ನೇನೂ ಉಳಿದಿಲ್ಲವೆಂದು ಆತ್ಮಹತ್ಯೆಯೇ ದಾರಿ ಎಂದನಿಸಿತು,
ಆದರೆ ಆಗ ನಯನಗಳು ಜ್ಞಾಪಿಸಿಕೊಂಡವು ಹಡೆದ ತಾಯಿಯ ರೂಪ.
ಮಂಕು ಕವಿದಿದ್ದ ಬುದ್ದಿಯನ್ನು ಜ್ಞಾನ ಜೋತಿಯೊಂದು ಬಡಿದೆಬ್ಬಿಸಿತು,
ಮರಳಿ ಊರಿಗೆ ಓಡಿದೆನು ಅರಿತು ತಾಯಿಯಿಲ್ಲದೇ ಏನಿಲ್ಲ ತಾಯಿಯೇ ದೇವರ ಪ್ರತಿರೂಪ. ||೪||
                    ----ಚಿನ್ಮಯಿ